راز آلودترین اختلال روانی

در این مقاله مباحثی را در مورد اختلال دوقطبی راهنمایی می‌کند که بینش‌هایی را از افراد، اعضای خانواده و متخصصان سلامت روان ارائه می‌دهد.
توجه: محتوا شامل بحث هایی در مورد موضوعاتی مانند اقدام به خودکشی است و ممکن است محرک باشد.

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دوقطبی یک بیماری روانی است که باعث تغییرات چشمگیری در خلق و خو، انرژی و توانایی فرد برای تفکر واضح می شود. افراد مبتلا به دوقطبی خلق و خوی بالا و پایین را تجربه می کنند که به عنوان شیدایی و افسردگی شناخته می شود که با فراز و نشیب های معمولی که اکثر افراد تجربه می کنند متفاوت است.

میانگین سن شروع حدود ۲۵ سال است، اما می تواند در نوجوانان یا به طور غیر معمول در دوران کودکی رخ دهد. این عارضه مردان و زنان را به طور مساوی تحت تأثیر قرار می دهد، حدود ۲.۸ درصد از جمعیت ایالات متحده با اختلال دوقطبی تشخیص داده می شوند و تقریباً ۸۳ درصد موارد به عنوان شدید طبقه بندی می شوند.

در صورت عدم درمان، اختلال دوقطبی معمولا بدتر می شود. با این حال، با یک برنامه درمانی خوب از جمله روان درمانی، داروها، سبک زندگی سالم، برنامه منظم و شناسایی زودهنگام علائم، بسیاری از افراد با این بیماری به خوبی زندگی می کنند.

انواع اختلال دو قطبی

چهار نوع اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی یک بیماری است که در آن افراد یک یا چند دوره شیدایی را تجربه کرده اند. اکثر افرادی که با دوقطبی I تشخیص داده می‌شوند، هم دوره‌های شیدایی و هم افسردگی را تجربه می‌کنند، اگرچه یک دوره افسردگی برای تشخیص ضروری نیست. برای تشخیص دوقطبی I، دوره های شیدایی فرد باید حداقل هفت روز طول بکشد یا آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد.

اختلال دوقطبی II زیرمجموعه‌ای از اختلال دوقطبی است که در آن افراد دوره‌های افسردگی را تجربه می‌کنند که با دوره‌های هیپومانیک به جلو و عقب تغییر می‌کنند، اما هرگز یک دوره شیدایی «کامل» را تجربه نمی‌کنند.

اختلال سیکلوتیمیک یا سیکلوتیمیا یک حالت خلقی مزمن ناپایدار است که در آن افراد هیپومانیا و افسردگی خفیف را برای حداقل دو سال تجربه می کنند. افراد مبتلا به سیکلوتیمیا ممکن است دوره های کوتاهی از خلق و خوی طبیعی داشته باشند، اما این دوره ها کمتر از هشت هفته طول می کشد.

اختلال دوقطبی، «مشخص شده دیگر» و «نامشخص» زمانی است که فرد معیارهای دوقطبی I، II یا سیکلوتیمیا را برآورده نمی‌کند اما هنوز دوره‌هایی از افزایش خلق و خوی غیرطبیعی قابل توجه بالینی را تجربه کرده است.

علل بروز اختلال دو قطبی

به نظر می رسد اختلال دوقطبی از ترکیبی از عوامل به منبع قابل اعتماد منتج می شود.

1. عوامل ژنتیکی: اختلال دوقطبی در افرادی که یکی از اعضای خانواده به این بیماری مبتلا هستند، شایع تر است. تعدادی از ویژگی های ژنتیکی ممکن است دخیل باشند.
2. ویژگی‌های بیولوژیکی: تحقیقات نشان می‌دهد که عدم تعادل در انتقال‌دهنده‌های عصبی یا هورمون‌هایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند ممکن است نقش داشته باشند.
3. عوامل محیطی: رویدادهای زندگی، مانند سوء استفاده، استرس روانی، “از دست دادن قابل توجه” یا یک رویداد آسیب زا دیگر، ممکن است باعث ایجاد یک دوره اولیه در یک فرد مستعد شود.

راهکار درمان اختلال دو قطبی

اختلال دوقطبی به چند روش درمان و مدیریت می شود:

روان درمانی، مانند درمان شناختی رفتاری و درمان خانواده محور.
داروهایی مانند تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد روان پریشی و تا حدی داروهای ضد افسردگی.
استراتژی های خود مدیریتی، مانند آموزش و شناخت علائم اولیه یک دوره.
رویکردهای بهداشتی مکمل، مانند مدیتیشن ورزش هوازی، ایمان و دعا می‌توانند از درمان حمایت کنند، اما جایگزین آن نمی‌شوند.

در نتیجه

برای دستیابی به بهترین نتیجه ممکن از روند درمانی خود بهتر از بهترین روانشناس حاضر در کلینیک های معتبر و حاذق در تهران یا در شهر محل سکونت تان کمک بگیرید.